Την Κυριακή 22 Αυγούστου 2010, μέλη του διοικητικού συμβουλίου του νεοσύστατου συλλόγου Προστασίας της Φύσης και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Φολόης και Ερυμάνθου με την επωνυμία «ΩΛΟΝΟΣ», αποτελούμενα από τον πρόεδρο κ. Ηλία Τουτούνη, από τον Β΄ αντιπρόεδρο κ. Κώστα Παπαντωνόπουλο, από τον γεν. γραμματέα κ. Νίκο Σιάκκουλη, από το μέλος, την κυρία Ρόη Αντωνοπούλου και από τον πρώην πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Φολόης κ. Αποστόλη Κωστόπουλο, επεσκέφθηκαν τους καταρράκτες, τους νερόμυλους τις εκκλησίες και τις παραδοσιακές βρύσες της Νεμούτας.
Κατά την επίσκεψη με την υπόδειξη του κ. Σιάκκουλη, ακλουθήσαμε τις διαδρομές προς τους όμορφους, αλλά άγνωστους στο ευρύ κοινό καταρράκτες της περιοχής. Στην αρχή της διαδρομής μας συναντήσαμε τον εγκαταλελειμμένο νερόμυλο του Καψή. Ένα παλιό και πανέμορφο μισογκρεμισμένο κτίριο, χωμένο μέσα στην πυκνή βλάστηση και στ’ άγρια χόρτα. Τίποτα από αυτά δεν θύμιζε τις παλιές δόξες αυτού του μύλου, όπου για εκατοντάδες χρόνια σίτιζε τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Ο χρόνος και η φθορά έχουν πάρει τα υνία και οδηγούν αυτά το υπέροχο και γεμάτο αναμνήσεις μνημείο προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Μετά από την πρώτη μας απογοήτευση κατευθυνθήκαμε μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι προς τον καταρράκτη «Χωνιά». Ο καταρράκτης αυτός ήταν η συνέχεια δύο διαδοχικών καταρρακτών μάλιστα ο πρώτος εξ αυτών είναι τυφλός, δηλαδή, πέφτει το νερό σε μια μεγάλη τρύπα (εσωτερικός καταρράκτης) και διαδοχικά χύνεται στην κοίτη του ποταμού όπου συνεχίζεται η ροή του προς τον επόμενο.
Απέναντι από τον καταρράκτη και προς την πλευρά της Νεμούτας βρίσκονται τα ερείπια του κάστρου της «Οξιάς». Ένα ιστορικά άγνωστο κάστρο που φαίνονται μόνο οι θεμέλιοι λίθοι, αλλά γεμάτο με αρκετούς θρύλους και παραδόσεις, που προσδιορίζουν την ύπαρξή του. Μετά από ένα χιλιόμετρο περίπου πορεία δίπλα στην κοίτη του Ερυμάνθου, συναντήσαμε τους μύλους και την νεροτριβή του «Αγιάννη». Επίσης φωτογραφήσαμε τους μύλους, τις νεροτριβές (σ.σ. στην περιοχή βρίσκεται μια λιθόκτιστη νεροτριβή, κατ’ εκτίμηση του λαογράφου κ. Ηλία Τουτούνη μοναδική στο είδος της που διασώζεται στην Πελοπόννησο και ίσως σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ αργοσβήνει στην πλήρη εγκατάλειψη της πολιτείας), το υδροκινούμενο ελαιοτριβείο του Ψαρρά, πηγές απέραντου κάλλους, και αρκετά παλαιά εκκλησάκια που έχουν κατά καιρούς δεχθεί τις άχαρες παρεμβάσεις διαφόρων κατοίκων προς διάσωση. Επίσης κάτω από το εκκλησάκι του Αγιάννη βρίσκονται ακόμη δύο πανέμορφοι καταρράκτες, οι ονομαστοί «Καταρράκτες του Αγιάννη». Απέναντι στην άλλη όχθη του ποταμού Ερύμανθου, ή Ντοάνα ή Ντάλομι, καταλήγει ο καταρράκτης της «Σουφάλας», ένας καταρράκτης απείρου κάλλους, με μια μικρή λιμνούλα.
Επόμενη επίσκεψη ήταν προς την πλευρά της Γορτυνίας σε μια διαδρομή μισή ώρα με το αυτοκίνητο σ’ ένα χωματόδρομο προς τους βράχους βρήκαμε το προσκύνημα «Της Κατάθεσης της Τιμίας Ζώνης». Ένα φανταστικό τοπίο, με το προσκύνημα να βρίσκεται κτισμένο μέσα σε μια τεράστια σπηλιά. Κατά μαρτυρία του κ. Σιακκουλή, το προσκύνημα αρχικώς ανήκε στην ενορία της Νεμούτας, ενώ πριν αρκετά χρόνια παραχωρήθηκε στην ενορία της Χώρας Γορτυνίας.
Η σύνδεση της Αρκαδίας με την Ηλεία κάτω από την Νεμούτα γινόταν με την γέφυρα του Σεϊντάγα. Σήμερα δεν υπάρχει η γέφυρα, έχει αντικατασταθεί από μια μεταλλική τύπου «Μπέλεϋ». Στο πόδι της γέφυρας προς την Νεμούτα φαίνονται ακόμη και σήμερα τα ίχνη της γέφυρας του Λαλαίου Τουρκαλβανού Σεϊντάγα. Στο απέναντι μέρος της γέφυρας βρίσκεται το ταβερνάκι του κ. Νίκου Πέτσα. Εκεί προσφέρονται όλα ψητά της ώρας ακόμη και ντόπια καπνιστή και ψητή πέστροφα, από το πεστροφείο του Ερυμάνθου.
Επίσης κάτω από την Αχλαδινή (Ντάρτιζα) στον ποταμό Ερύμανθο υπήρχε ένα γεφύρι, το ονομαστό Πρινογιόφυρο ή Πουρνογιόφυρο, σήμερα δεν υπάρχει, έχει αντικατασταθεί και αυτό με μια σιδερένια γέφυρα. Εκεί είχε πραγματοποιηθεί επίσκεψη την περασμένη άνοιξη του προέδρου κ. Ηλία Τουτούνη με τον υπεύθυνο τύπου του συλλόγου κ. Γεώργιο Μαρκόπουλο και το μέλος κ. Γεώργιο Καραχάλιο.
Bίντεο με φωτογραφίες από το οδηπορικό
Τα τοπία ειδυλλιακά, πανέμορφα και μοναδικά στην Πελοπόννησο. Πραγματικά ειδυλλιακό το περιβάλλον στις πηγές και στις νερομάνες, στα ένυδρα φαράγγια και στις ποταμορεματιές, με τα καθαροφλοίσβιστα νερά και με τα δασιά φυλλώματα, μπορούσαν να εμπνέουν ποιητές, να κεντρίζουν ζωγράφους, να οιστριαλατούν καλλιτέχνες, σε περίτεχνες και ομορθόθωρες, σε αλεξιμόδες και αγέραστες σε φυσικόπνοες και αγαπότροπες, ανθρωποδοξαστικές και θεοϋμνικές δημιουργίες. Πικρή διαπίστωση όλων των μελών του συλλόγου είναι η εγκατάλειψη των μνημείων, η μη ανάδειξη των καταρρακτών αλλά και την δυσκολία προσπέλασης σ’ αυτά. Επίσης σ’ ένα εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη που εορτάζει στις 29 Αυγούστου, κατά μαρτυρία του κ. Σιακκουλή ότι είναι κτίσμα του 17ου αιώνα και έχουν γίνει κακόβουλες παρεμβάσεις και έχουν αλλοιώσει το μνημείο. Κατά την αυτοψία και από την εμπειρία που διαθέτουμε διαπιστώσαμε ότι επανηλειμένα κατά καιρούς έχουν ασβεστώσει το εσωτερικό του ναού (σ.σ. ίσως κάτα από το ασβεστοκονίαμα να κρύβονται αγιογραφίες), η σκεπή του έχει επισκευασθεί πρόσφατα απο λαμαρίνες (τσιγκόφυλλα), και στο δάπεδο του έχει γίνει επίστρωση με αδρανή υλικά και τσιμέντο.
Ο Σύλλογος Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς ¨ΩΛΟΝΟΣ¨ σε συνεργασία με τους εμπλεκόμενους φορείς θα επιδιώξει με κάθε τρόπο ν’ αναδείξει, να συντηρήσει, να καταστήσει προσπελάσιμα και να διαφημίσει, στο ευρύ κοινό τα όμορφα, φυσικά ιστορικά και λαογραφικά μνημεία του τόπου μας.
Το άρθρο είναι ελεύθερο για δημοσίευση.
Τα βίντεο είναι ερασιτεχνικά τραβηγμένα με handycam
Ιστοσελίδες παρουσίασης: http://www.antroni.gr, http://oreini-ileia.blogspot.com, http://erymanthos.blogspot.com/, http://androni.blogspot.com
Βίντεο, φωτο: Την Κυριακή 22 Αυγούστου 2010, μέλη του διοικητικού συμβουλίου του νεοσύστατου συλλόγου Προστασίας της Φύσης και Πολιτιστικής Κληρονομιάς Φολόης και Ερυμάνθου με την επωνυμία «ΩΛΟΝΟΣ», αποτελούμενα από τον πρόεδρο κ. Ηλία Τουτούνη, από τον Β΄ αντιπρόεδρο κ. Κώστα Παπαντωνόπουλο, από τον γεν. γραμματέα κ. Νίκο Σιάκκουλη, από το μέλος, την κυρία Ρόη Αντωνοπούλου και από τον πρώην πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου του δήμου Φολόης κ. Αποστόλη Κωστόπουλο, επεσκέφθηκαν τους καταρράκτες, τους νερόμυλους τις εκκλησίες και τις παραδοσιακές βρύσες της Νεμούτας.
Κατά την επίσκεψη με την υπόδειξη του κ. Σιάκκουλη, ακλουθήσαμε τις διαδρομές προς τους όμορφους, αλλά άγνωστους στο ευρύ κοινό καταρράκτες της περιοχής. Στην αρχή της διαδρομής μας συναντήσαμε τον εγκαταλελειμμένο νερόμυλο του Καψή. Ένα παλιό και πανέμορφο μισογκρεμισμένο κτίριο, χωμένο μέσα στην πυκνή βλάστηση και στ’ άγρια χόρτα. Τίποτα από αυτά δεν θύμιζε τις παλιές δόξες αυτού του μύλου, όπου για εκατοντάδες χρόνια σίτιζε τους κατοίκους της ευρύτερης περιοχής. Ο χρόνος και η φθορά έχουν πάρει τα υνία και οδηγούν αυτά το υπέροχο και γεμάτο αναμνήσεις μνημείο προς την ολοκληρωτική καταστροφή. Μετά από την πρώτη μας απογοήτευση κατευθυνθήκαμε μέσα από ένα δύσβατο μονοπάτι προς τον καταρράκτη «Χωνιά». Ο καταρράκτης αυτός ήταν η συνέχεια δύο διαδοχικών καταρρακτών μάλιστα ο πρώτος εξ αυτών είναι τυφλός, δηλαδή, πέφτει το νερό σε μια μεγάλη τρύπα (εσωτερικός καταρράκτης) και διαδοχικά χύνεται στην κοίτη του ποταμού όπου συνεχίζεται η ροή του προς τον επόμενο.
Απέναντι από τον καταρράκτη και προς την πλευρά της Νεμούτας βρίσκονται τα ερείπια του κάστρου της «Οξιάς». Ένα ιστορικά άγνωστο κάστρο που φαίνονται μόνο οι θεμέλιοι λίθοι, αλλά γεμάτο με αρκετούς θρύλους και παραδόσεις, που προσδιορίζουν την ύπαρξή του. Μετά από ένα χιλιόμετρο περίπου πορεία δίπλα στην κοίτη του Ερυμάνθου, συναντήσαμε τους μύλους και την νεροτριβή του «Αγιάννη». Επίσης φωτογραφήσαμε τους μύλους, τις νεροτριβές (σ.σ. στην περιοχή βρίσκεται μια λιθόκτιστη νεροτριβή, κατ’ εκτίμηση του λαογράφου κ. Ηλία Τουτούνη μοναδική στο είδος της που διασώζεται στην Πελοπόννησο και ίσως σ’ ολόκληρη την Ελλάδα, ενώ αργοσβήνει στην πλήρη εγκατάλειψη της πολιτείας), το υδροκινούμενο ελαιοτριβείο του Ψαρρά, πηγές απέραντου κάλλους, και αρκετά παλαιά εκκλησάκια που έχουν κατά καιρούς δεχθεί τις άχαρες παρεμβάσεις διαφόρων κατοίκων προς διάσωση. Επίσης κάτω από το εκκλησάκι του Αγιάννη βρίσκονται ακόμη δύο πανέμορφοι καταρράκτες, οι ονομαστοί «Καταρράκτες του Αγιάννη». Απέναντι στην άλλη όχθη του ποταμού Ερύμανθου, ή Ντοάνα ή Ντάλομι, καταλήγει ο καταρράκτης της «Σουφάλας», ένας καταρράκτης απείρου κάλλους, με μια μικρή λιμνούλα.
Επόμενη επίσκεψη ήταν προς την πλευρά της Γορτυνίας σε μια διαδρομή μισή ώρα με το αυτοκίνητο σ’ ένα χωματόδρομο προς τους βράχους βρήκαμε το προσκύνημα «Της Κατάθεσης της Τιμίας Ζώνης». Ένα φανταστικό τοπίο, με το προσκύνημα να βρίσκεται κτισμένο μέσα σε μια τεράστια σπηλιά. Κατά μαρτυρία του κ. Σιακκουλή, το προσκύνημα αρχικώς ανήκε στην ενορία της Νεμούτας, ενώ πριν αρκετά χρόνια παραχωρήθηκε στην ενορία της Χώρας Γορτυνίας.
Η σύνδεση της Αρκαδίας με την Ηλεία κάτω από την Νεμούτα γινόταν με την γέφυρα του Σεϊντάγα. Σήμερα δεν υπάρχει η γέφυρα, έχει αντικατασταθεί από μια μεταλλική τύπου «Μπέλεϋ». Στο πόδι της γέφυρας προς την Νεμούτα φαίνονται ακόμη και σήμερα τα ίχνη της γέφυρας του Λαλαίου Τουρκαλβανού Σεϊντάγα. Στο απέναντι μέρος της γέφυρας βρίσκεται το ταβερνάκι του κ. Νίκου Πέτσα. Εκεί προσφέρονται όλα ψητά της ώρας ακόμη και ντόπια καπνιστή και ψητή πέστροφα, από το πεστροφείο του Ερυμάνθου.
Επίσης κάτω από την Αχλαδινή (Ντάρτιζα) στον ποταμό Ερύμανθο υπήρχε ένα γεφύρι, το ονομαστό Πρινογιόφυρο ή Πουρνογιόφυρο, σήμερα δεν υπάρχει, έχει αντικατασταθεί και αυτό με μια σιδερένια γέφυρα. Εκεί είχε πραγματοποιηθεί επίσκεψη την περασμένη άνοιξη του προέδρου κ. Ηλία Τουτούνη με τον υπεύθυνο τύπου του συλλόγου κ. Γεώργιο Μαρκόπουλο και το μέλος κ. Γεώργιο Καραχάλιο.
Bίντεο με φωτογραφίες από το οδηπορικό
Τα τοπία ειδυλλιακά, πανέμορφα και μοναδικά στην Πελοπόννησο. Πραγματικά ειδυλλιακό το περιβάλλον στις πηγές και στις νερομάνες, στα ένυδρα φαράγγια και στις ποταμορεματιές, με τα καθαροφλοίσβιστα νερά και με τα δασιά φυλλώματα, μπορούσαν να εμπνέουν ποιητές, να κεντρίζουν ζωγράφους, να οιστριαλατούν καλλιτέχνες, σε περίτεχνες και ομορθόθωρες, σε αλεξιμόδες και αγέραστες σε φυσικόπνοες και αγαπότροπες, ανθρωποδοξαστικές και θεοϋμνικές δημιουργίες. Πικρή διαπίστωση όλων των μελών του συλλόγου είναι η εγκατάλειψη των μνημείων, η μη ανάδειξη των καταρρακτών αλλά και την δυσκολία προσπέλασης σ’ αυτά. Επίσης σ’ ένα εκκλησάκι του Αγίου Ιωάννη που εορτάζει στις 29 Αυγούστου, κατά μαρτυρία του κ. Σιακκουλή ότι είναι κτίσμα του 17ου αιώνα και έχουν γίνει κακόβουλες παρεμβάσεις και έχουν αλλοιώσει το μνημείο. Κατά την αυτοψία και από την εμπειρία που διαθέτουμε διαπιστώσαμε ότι επανηλειμένα κατά καιρούς έχουν ασβεστώσει το εσωτερικό του ναού (σ.σ. ίσως κάτα από το ασβεστοκονίαμα να κρύβονται αγιογραφίες), η σκεπή του έχει επισκευασθεί πρόσφατα απο λαμαρίνες (τσιγκόφυλλα), και στο δάπεδο του έχει γίνει επίστρωση με αδρανή υλικά και τσιμέντο.
Ο Σύλλογος Προστασίας της Φύσης και της Πολιτιστικής Κληρονομιάς ¨ΩΛΟΝΟΣ¨ σε συνεργασία με τους εμπλεκόμενους φορείς θα επιδιώξει με κάθε τρόπο ν’ αναδείξει, να συντηρήσει, να καταστήσει προσπελάσιμα και να διαφημίσει, στο ευρύ κοινό τα όμορφα, φυσικά ιστορικά και λαογραφικά μνημεία του τόπου μας.
Το άρθρο είναι ελεύθερο για δημοσίευση.
Τα βίντεο είναι ερασιτεχνικά τραβηγμένα με handycam: εδώ
Ιστοσελίδες παρουσίασης: http://www.antroni.gr, http://oreini-ileia.blogspot.com, http://erymanthos.blogspot.com/, http://androni.blogspot.com
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου